SammlungHarvard University Press, 1918 - 441 ページ "Anicius Manlius Severinus Boethius, of the famous Praenestine family of the Anicii, was born about 480 A.D. in Rome. His father was an ex-consul; he himself was consul under Theodoric the Ostrogoth in 510, and his two sons, children of a great granddaughter of the renowned Q. Aurelius Symmachus, were joint consuls in 522. His public career splendid and honourable, as befitted a man of his race, attainments, and character. But he fell under the displeasure of Theodoric, and was charged with conspiring to deliver Rome from his rule, and with corresponding treasonably to this end with Justin, Emperor of the East. He was thrown into prison at Pavia, where he wrote the Consolation of Philosophy, and he was brutally put to death in 524. His brief and busy life was marked by great literary achievement. His learning was vast, his industry untiring, his object unattainable - nothing less than the transmission to his countrymen of all the works of Plato and Aristotle, and the reconciliation of their apparently divergent views. To form the idea was a silent judgment on the learning of his day; to realize that it was more than one man could accomplish; but Boethius accomplished much. He translated the Eisagōgē of Porphyry, and the whole of Aristotle's Organon. He wrote a double commentary on the Eisagōgē, and commentaries on the Categories and the De Interpretatione of Aristotle, and on the Topica of Cicero. He also composed original treatises on the categorical and hypothetical syllogism, on Division and on Topical Differences. He adapted the arithmetic of Nicomachus, and his textbook on music, founded on various Greek authorities, was in use at Oxford and Cambridge until modern times. His five theological Tractates are here, together with the Consolation of Philosophy, to speak for themselves. Boethius was the last of the Roman philosophers, and the first of the scholastic theologians. The present volume serves to prove the truth of both these assertions."-- |
他の版 - すべて表示
多く使われている語句
aliae aliquid aliud ANICII atque Atqui autem beatitudinem Boethius bona boni bono bonum causa Christ Consolation of Philosophy corpus cuius cuncta deum deus dicitur diuina divine doth eius enim eorum esse esset etiam Eutyches evil fieri filius forma fortune haec happiness hath homines hominum homo human id quod idcirco idem ideo igitur illa illud inquam inquit ipsa ipse ipsum licet mali materia mind minime modo modum nature necesse Neque enim Nestorius nihil nisi nulla nullo nunc omne omnia omnibus omnis omnium paulo peccatum Person Plato posse possit possunt potest potius predicated prouidentia quae quam quia quibus quid quidem quis quod quoniam quoque quoth rebus rerum secundum semper sibi sint substance substantia sunt tamen tametsi tantum thee things thou hast tibi uelut uera uero uerum uidetur uiros umquam unum utrisque Wherefore
人気のある引用
248 ページ - Quam sit inane, quam futile nobilitatis nomen, quis non videat ? quae si ad claritudinem refertur, aliena est. Videtur namque esse nobilitas quaedam de meritis veniens laus parentum. Quod si claritudinem praedicatio facit, illi sint clari necesse est, qui praedicantur: quare splendidum te, si tuam non habes, aliena claritudo non efficit.
38 ページ - ITEM EIVSDEM AD EVNDEM QVOMODO SVBSTANTIAE IN EO QVOD SINT BONAE SINT CVM NON SINT SVBSTANTIALIA BONA POSTVLAS, ut ex Hebdomadibus nostris eius quaestionis obscuritatem quae continet modum quo substantiae in eo quod sint bonae sint, cum non sint substantialia bona, digeram et paulo euidentius monstrem ; idque Б eo dicis esse faciendum, quod non sit omnibus notum iter huiusmodi scriptionum.
266 ページ - Disjice terrenae nebulas et pondera molis, Atque tuo splendore mica ! Tu namque serenum, Tu requies tranquilla piis. Te cernere finis, Principium, vector, dux, semita, terminus, idem.
264 ページ - ... tu cuncta superno ducis ab exemplo, pulchrum pulcherrimus ipse mundum mente gerens, similique [in] imagine formans perfectasque iubens perfectum absoluere partes.
42 ページ - Omne quod est participat eo quod est esse ut sit. Alio vero participat ut aliquid sit. Ac per hoc id quod est participat eo quod est esse ut sit. Est vero ut participet alio quolibet.
136 ページ - Sol latet ac nondum caelo venientibus astris, Desuper in terram nox funditur; Hanc si Threicio Boreas emissus ab antro Verberet et clausum reseret diem, Emicat et subito vibratus lumine Phoebus Mirantes oculos radiis ferit.
402 ページ - Itaque si digna rebus nomina uelimus imponere, Platonem sequentes deum quidem aeternum, mundum uero dicamus esse perpetuum. Quoniam igitur 60 omne iudicium secundum sui naturam quae sibi subiecta sunt comprehendit, est autem deo semper aeternus ac praesentarius status ; scientia quoque eius omnem temporis supergressa motionem in suae manet simplicitate praesentiae infinitaque praeteriti 65 ac futuri spatia complectens omnia quasi iam gerantur in sua simplici cognitione considerat.
328 ページ - te, nullane animarum supplicia post defunctum morte corpus relinquis ? " "Et magna quidem," inquit, "quorum alia poenali acerbitate, alia uero purgatoria dementia exerceri puto.
271 ページ - ... beatos fieri manifestum est : sed uti iustitiae adeptione iusti, sapientiae sapientes fiunt, ita diuinitatem adeptos deos fieri simili ratione necesse est. Omnis igitur beatus deus, sed natura quidem unus ; participa90 tione uero nihil prohibet esse quam plurimos.